Category Archives: Geen categorie

Het was woensdagavond 3 juli dat ik mijn tegenstanders zag voor de kwalificatie. Een loodzware kwalificatie met toppers als Harms, Kelovic, Marks, Da Silva etc. Van vorige World Cups meegenomen dat er zich maar 40% kwalificeerde voor de eliminatiefase, schoot de onzekerheid en paniek al direct toe. Mijn discipline, mijn specialiteit, maar hoe goed ben ik nu eigenlijk in vergelijking met alle andere wereldtoppers. Dat is wat vooral door mijn hoofd ging. Woensdag wel nog zelfvertrouwen proberen op te doen door tegen andere jonge topspelers te enkelen zoals Vojtech Holub en Marc Stoffel. Dit ging allemaal vrij aardig, alleen met het blokken tegen de pull-shot van Vojtech van achteruit had ik problemen. Dus maar eens aan Vojtech gevraagd hoe hij het het moeilijkste vind om te scoren als hij dat systeem schiet. Deze defensie heeft een cruciale rol gespeeld in het verdere verloop van het toernooi.

Donderdagochtend starten met de kwalificatie. Van de eerste 5 wedstrijden had ik 4 ijzersterke tegenstanders. Ik moest dus vanaf het begin af aan volledig gefocust zijn. En dat was ik, want van de eerste vijf won ik er direct 4. Heerlijke start van de dag. Daarna volgde nog 3 andere wedstrijden waar ik er ook 2 van wist te winnen. 6 van de 8 wedstrijden in de kwalificatie dus gewonnen. Twee verliespartijen; een partij tegen een Fransman Kelovic op Bonzini en een onnodige verliespartij tegen Alkharraz uit Koeweit waren de enige twee tegenslagen. Zelfvertrouwen zat inmiddels redelijk goed, ik stond goed te spelen en ik werd rustiger en rustiger. Als 31e gekwalificeerd voor de eliminatie, geen vrijlot dus in de eerste ronde.

Bij de laatste 128 de wedstrijd tegen een Roemeen, Eugen Dumitrescu met als thuiskast Bonzini. Ik had geen idee wie hij was, maar tegen mijzelf zei ik:”Niet onderschatten en zorgen dat je goed begint”. Eerste set was op Bonzini, ging direct heel goed. Ik wist direct te breken met 5-2 op de Bonzini om die vervolgens te verzilveren op de Leonhart door daar ook te winnen met 5-3. Ook de derde set op Bonzini wist ik te winnen. Resultaat een overtuigende 3-0 overwinning in de eerste ronde. Op naar de laatste 64.

Bij de laatste 64 stond Ruben Heinrich van Duitsland al te wachten nadat hij de eerste ronde een vrijlot had. Ruben Heinrich, een van de beste Duitse spelers aller tijden. Soortgelijke speelstijl als ikzelf, ik wist direct dat dit een hele zware partij ging worden. Een wedstrijd wel die volledig gespeeld ging worden op Leonhart. Eerste set ging ik super van start en wist ik direct te winnen met ik geloof 5-4. Het ging hard tegen hard, een waanzinnig niveau. Beide maakten wel wat foutjes en die werden ook direct afgestraft. Tweede set verloor ik vrij ruim met ik geloof 5-2. 1-1 in sets dus. In de derde set herpakte ik mijzelf weer en deze wist ik met vrij ruime cijfers te winnen. 2-1 voor in sets en de druk lag bij Heinrich. Een topspeler als hij is, kan hij daar uiteraard goed mee omgaan. Hij wist er dan ook vrij overtuigend 2-2 van te maken in sets. Een vijfde en beslissende set kwam er aan. Ik startte slecht, kwam met 4-2 achter in deze set. Ruben kreeg op 4-2 DRIE matchballs om mij uit te schakelen. Twee duwballen wist ik eruit te pakken en één bal ging binnenkant paal eruit. Ik kwam met de schrik vrij en een eigen doelpunt van Heinrich zorgde voor een 4-4 stand. Op dat moment wist ik dat het hem pijn deed; eerst 3 matchballs missen en vervolgens een eigen doelpunt maken! NU moest ik toeslaan en dat deed ik. Mijn niveau ging een tandje bij en ik zorgde voor een 6-4 eindstand in deze set. Door het oog van de naald gekropen en een topspeler uitgeschakeld. 3-2 overwinning en een plekje bij de laatste 32.

Bij de laatste 32 stond Ladislav Krepela te wachten uit Tsjechië met als thuiskast Roberto. Roberto Sport tot dan toe had ik daar nog niet op gespeeld. Ladislav Krepela, huidig wereldkampioen enkel op de Roberto Sport, had de ronde ervoor de Duitser Bai uitgeschakeld, ook geen gemakkelijke loting dus. Start was meteen niet al te best, ik kreeg een oorwassing op de Roberto met 5-0. Dit deed pijn, en ik was lichtelijk uit het veld geslagen. Gelukkig stond Team NL ernaast te kijken die mij direct wisten op te peppen en zeiden; “Nu komt jouw set Twan maak je geen zorgen!” Deze set op Leonhart wist ik hierdoor overtuigend terug te winnen met 5-2. 1-1 in sets. Ik wist dat ik meer druk moest gaan zetten op zijn set op Roberto en dat deed ik. Helaas verloor ik deze set met 5-4, maar het gaf zelfvertrouwen voor een mogelijke vijfde set. En het werd ook een vijfde set, want ik won mijn set op Leonhart met 5-3. 2-2 in sets, beslissende set dus. Ik begon deze vijfde set wel uiterst scherp en dit wist ik ook vast te houden, 5-2 wist ik deze set te winnen. 3-2 overwinning tegen Krepela en inmiddels al bij de laatste 16!

Bij de laatste 16 speelde ik tegen Cornelius Kniepert uit Duitsland. Een speler die zich razendsnel ontwikkeld en echt bij de top van Duitsland hoort door meerdere malen een P4P toernooi te winnen. Geen makkelijke klus, maar mijn vertrouwen in deze wedstrijd was hoog. Wederom een wedstrijd op alleen Leonhart wat ook gunstig was voor mij. Eerste set ging ik super van start, zowel verdedigend als aanvallend sterk wat resulteerde in 5-2 winst. Hij kwam echter ijzersterk terug door overtuigend de tweede set te winnen met 5-2. 1-1 in sets en ik moest een tandje bij doen. Dit deed ik ook door weer een set met 5-2 te winnen. 2-1 in sets en nog geen spannende set gespeeld. Dit leek ook weer niet het geval in de vierde set, want deze kwam ik met 4-1 achter. Niks te verliezen probeerde ik bal voor bal de set nog spannend te maken. Dit lukte ook en ik kwam helemaal terug tot 4-4. Meteen wist ik; dit doet pijn als je Kniepert bent. De druk was hoog en hij moest de bal doorspelen wat hem niet goed meer lukte die set. Ik nam dus een time-out om ervoor te zorgen dat hij erover moest gaan nadenken en het hem misschien nog meer pijn ging doen. Dit lukte perfect, ik blok de bal en maak er 5-4 van, een geweldige comeback van 4-1 achter naar 5-4 setwinst en dus ook matchwinst. 3-1 overwinning en een plekje in de kwartfinale!

Kwartfinale tegen de Canadees Mario Iannuzzi met als thuiskast Tornado. Ik had twee dagen ervoor al samen met Amber tegen hem de Mixed Doubles gespeeld en gewonnen. Ik wist dus dat ik goede papieren had tegen hem áls ik zelf rustig wist te blijven. Ik won de tos en mocht dus beginnen op de Leonhart. Vanaf het begin af aan wist ik dat ik direct de druk bij hem moest gaan leggen. Dat deed ik ook, want ik wist de eerste set op Leonhart te winnen met 5-3. 1-0 in sets en een stapje dichterbij de halve finale. De set op Tornado ging vervolgens heel erg gelijk op. Op 4-4 kreeg ik de bal op de twee stang en deed ik mijn favoriete schot van achter met links om de set van hem te breken. Deze ging perfect en ik stond 2-0 voor in de kwartfinale. Ik hoefde alleen nog maar mijn eigen set te houden op de Leonhart en dan had ik een plekje in de halve finale en dus sowieso al een podiumplaats. Dit zorgde voor een enorme gretigheid in mij en dit was te zien in de derde set. Binnen no time stond ik met 4-1 voor en was ik nog maar één doelpunt verwijderd van de halve finale. Het werd vervolgens iets slordiger en hij kwam terug tot 4-3, maar het mocht niet baten ik won de set met 5-3 en stond in de halve finale van de Men Singles!

Halve finale en sowieso al een bronzen medaille, al een enorme prestatie en de tevredenheid heerste al. Alles wat nog komen ging was bonus voor mij, echter was ik natuurlijk wel hongerig om door te gaan en mijn tegenstander moet nog maar eens 3 sets van mij weten te winnen. Dat was mijn gedachte richting de halve finale tegen een absolute titelfavoriet Ryan Moore uit Amerika met uiteraard als thuiskast de Tornado. Een speler waar ik al jaren enorm veel bewondering voor heb. Tornado was voor mij prima, want ik had in de kwartfinale hier ook al goed op gespeeld. Ik weet nog dat ik vooraf aan de wedstrijd tegen Ryan zei: “Take it easy on me okay?”, in de hoop dat hij iets rustiger aan zou doen en mij iets zal onderschatten. Waarop hij antwoordde met: “Dont worry buddy, I know you..”. Klote dacht ik toen, onderschatting zit er dus niet in. Ik moest dus rustig blijven en ik moest ervoor zorgen dat ik mijn niveau ging halen. Ik won de tos en ik koos ervoor om te beginnen op de Leonhart. Hij antwoorden met: “That would have been my choise aswell..” om mij te laten denken dat ik de verkeerde keus had gemaakt. Gefocust en hongerig ging ik van start, 5-2 overwinning op Leonhart. Op naar de Tornado, naar de kast waar hij meervoudig wereldkampioen op is. Alles wat ik moest doen is druk zetten, laten zien dat je niet kansloos bent op de Tornado. Dit deed ik ook door vooral mijn verdediging. Daardoor wist ik het verlies op Tornado te beperken op 5-3. 1-1 in sets en terug naar mijn kast de Leonhart. Deze set kon hij de druk er ook op zetten mede door twee fantastische doelpunten van achteruit. Toch wist ik de set uit het vuur te slepen en met 5-4 te winnen. 2-1 in sets voor en slechts een set verwijderd van de finale. Wederom de taak om druk te zetten op de Tornado. Verdedigend zat het goed alleen aanvallend was het nog te zwak dus ik besloot om te schakelen van mijn normale stijl PinShot, naar een eenvoudigere stijl op Tornado de SnakeShot. Dit ging mij ook beter af en ik kon nog meer druk zetten op de set. Ik kreeg dan ook op 4-4 een matchbal op de drie. Ik nam een time-out om tot rust te komen en na te denken welk schot ik het beste kon gaan schieten. Ik koos helaas verkeerd want hij pakte de bal geweldig en hij wist er 5-4 van te maken. 2-2 in sets dus en een pijnlijk moment voor mij. Op dat moment had ik al een kans gehad om het af te maken, maar ik wist ook dat ik nog niet verloren was en dat ik heel veel druk kon zetten op de Tornado wat mij kon helpen in de beslissende vijfde set. Deze vijfde set wist ik dan ook 3 van de 4 ballen op Tornado van Ryan af te pakken wat resulteerde in een 5-3 overwinning in de laatste set. 3-2 overwinning tegen Ryan Moore in een halve finale van het wereldkampioenschap en een plek in de finale, absoluut ongelofelijk!

DE FINALE VAN HET WERELDKAMPIOENSCHAP! ONGELOFELIJK BIZAR! De finale die ik moest spelen tegen de Robert Atha uit Engeland, op Collignon na degene die op de meeste verschillende tafels wereldtitels heeft behaald en ook al een multi-table wereldtitel in de Men Doubles op zijn naam heeft staan. Een multi-table specialist die als thuiskast Garlando heeft wat misschien wel mijn minste kast is van de vijf verschillende tafels. Een finale wat een echte finale bleek te worden met enorm veel klungelgoalen. Ik won de tos en ik koos ervoor te starten op de Leonhart om direct de druk op te voeren. Dit ging perfect, eerste set speelde ik super en wist ik te winnen met 5-2. 1-0 voor in sets en op naar de Garlando. Ik kon aardig mee doen op de Garlando maar Atha was te sterk en wist mij te verslaan met 5-3. 1-1 in sets en terug naar de Leonhart. Alle geluksgoden stonden aan mijn zijde wat resulteerde in 4 klungelgoalen deze set waardoor ik de set kon winnen met 5-2. 2-1 in sets en een set verwijderd van de wereldtitel. De vierde set op Garlando was kansloos, Atha won overtuigend met 5-1. 2-2 in sets en een beslissende vijfde set ging uitmaken wie de nieuwe wereldkampioen Men Singles ging worden. De vijfde set begon ik sterk door meteen een 2-0 voorsprong te pakken. Deze voorsprong kon ik vasthouden. Op 4-3 kreeg ik de bal op de twee, op dat moment wist ik dat als ik geen fouten meer maak dat ik wereldkampioen zou worden in de Men Singles. Ik speelde door van de twee naar de vijf, vervolgens van de vijf naar de drie en de eerste matchbal die ik kreeg wist ik te benutten wat resulteerde in misschien wel het mooiste moment uit mijn leven. Een ongelofelijke ontlading van ongeloof en emoties. WERELDKAMPIOEN MANNEN ENKEL OP DE WORLD CUP IN MURCIA 2019!

Wat een ontlading tijdens het scoren van het laatste doelpunt! Enorm veel mensen in Murcia stonden op om te schreeuwen en te juichen, kippenvel! Niet alleen in Murcia werd gejuicht, ook het thuisfront kon de wedstrijd via Kozoom fantastisch volgen. Dit heeft geleid tot een explosie van emotie bij iedereen die mij het beste toewenst, geweldig om terug te zien!

Mijn telefoon stond dus ook roodgloeiend na afloop van de wereldtitel. Een overweldigende vloed aan felicitaties van overal uit de wereld, GEWELDIG. Van een bellende oma die niet kon geloven wat er gebeurd was tot een gillende Tilly die mij enthousiast vraagt: “Twannieeeeeee! Wat heb je gedaan!?”

Alle berichten op Facebook, WhatsApp en Messenger zijn overweldigend om te lezen, ik zal deze berichten in de toekomst nog heel vaak terug lezen om nogmaals te genieten van al jullie steun! DANKJULLIEWEL ALLEMAAL!

“Twan, als Rick Wensink niet wilt, wil jij samen de dubbel spelen in Murcia? Ik ga Bas ook nog even vragen als jij het niet erg vindt, want dan gaat hij misschien alsnog mee naar Murcia en hebben we een sterker Nederlands Team. En mij maakt het eigenlijk niet zoveel uit met wie ik speel.”

“Twan wat gaan we doen vanavond? Waar gaan we zuipen!? Deze titel moet uiteraard gevierd worden. Die dubbel kan mij gestolen worden!”

Ik kan nog wel een aantal van dit soort uitspraken van jou hier gaan neerzetten maar ik denk dat ik de kern wel al raak. Deze uitspraken van jou bewijst maar weer dat jij continue met anderen bezig bent in plaats van met jezelf, dit is iets wat jou enorm siert. Maar ik vind dat jij wat vaker met jezelf moet bezig zijn en dat je jezelf niet zo moet onderschatten, want op ieder vlak ben je echt een topper!

Laten we beginnen bij onze route in de koningsdiscipline van de dubbel de Mens Double. De kwalificatie was op papier geen hele lastige met 6x Leonhart en 2x Tornado. De eerste wedstrijd tegen een koppel uit Peru was een mooi begin. Daar waar jij op 6-6 de bal geweldig hard binnenkant paal trekt was goed voor het zelfvertrouwen en resulteerde in een goed begin van een achteraf hele lange dag. Vervolgens volgde de zes wedstrijden op Leonhart tegen koppels uit Kuweit, Slowakije, Zwitserland, Nederland, Peru & Iran. Van deze zes wedstrijden wisten wij er vijf te winnen en slechts een ging verloren tegen Vijay & Qaiser die een geweldige partij speelde. Om de kwalificatie af te sluiten speelde wij nog een wedstrijd op de Tornado tegen een koppel uit Kuweit, ook deze werd gewonnen. Dit resulteerde in 7 overwinningen en slechts 1 nederlaag. Dit was goed voor de 5e plek in de kwalificatie en dat was goed voor een vrijlot in de eerste eliminatieronde bij de laatste 128.

Bij de laatste 64 stond een tegenstander uit Slowakije op ons te wachten. Een wedstrijd puur op Leonhart omdat zowel wij als de tegenstander de Leonhart als thuiskast hadden gekozen. Op voorhand gunstig zou je zeggen. Niets was minder waar. Een ongelofelijk lastige partij tegen twee ijzersterke spelers. Eerste set ging verloren. Voorspeler Horciak zat er goed op, speelde bijna iedere bal door, verdedigde mijn vijf goed en schoot hoge percentages op de drie. Dit hield hij ook de tweede set vol, maar deze wisten wij af te snoepen met 5-4. 1-1 set stand dus. De derde set was Horciak nog steeds subliem aan het spelen en daardoor verloren wij ook de derde set. 2-1 set stand, 1 set verwijderd van uitschakeling in onze eerste eliminatieronde. Echter op dit moment had jij wat gevonden qua verdedigen, hij scoorde geen 80/85% meer maar 30/40%. Dit gaf mij weer ruimte om in de wedstrijd te komen. Samen met belangrijke doelpunten van jouw van achter en een goed spel van mijzelf wisten wij de vierde en vijfde set nog te winnen. Eindstand 3-2 voor ons en een ronde verder.

Bij de laatste 32 stond een oude bekende van jouw te wachten. Will Stranks en zijn teammaat Simon Edwards, twee Canadezen. Will Stranks wist te vertellen dat hij zowel in Turijn 2015 als in Hamburg 2017 op de World Cup had verloren van jou en hij vooraf hoopte jou niet tegen te komen in Murcia 2019 op de World Cup. Nou heeft hij even pech, want daar stond jij weer. Deze wedstrijd was een wedstrijd op Tornado en op Leonhart. De sets werden om en om gewonnen, wij wonnen op Leonhart en zij op Tornado. Toch had ik het gevoel dat wij meer druk konden zetten op hun set op Tornado dan andersom. Dit klopte ook, in de beslissende 5e set waar het continue wisselen tussen de tafels ons beter lag dan de Canadezen. De beslissende set werd dan ook gewonnen met 5-2. Eindstand wederom 3-2 voor ons en weer een ronde verder.

Bij de laatste 16 mochten wij spelen in de TV area zone A. Wij speelde hier tegen wederom twee Canadezen, François Veilleux & Laurent Paquin-Marcotte. Dit keer op de Bonzini en op de Leonhart. Dit kwam goed uit aangezien jij een machine bent op de Bonzini en jij je dus kon concentreren op de Bonzini en ik op de Leonhart. Dit heeft ook goed uitgepakt, want wij wisten de Canadezen meteen de eerste set te verslaan op Leonhart en te breken op de Bonzini. Goed begin van de wedstrijd, setstand 2:0 voor ons. Vervolgens terug naar de Leonhart waar de twee Canadezen ook gewoon goed op speelden. Dit bewezen zij door ons te verslaan op de Leonhart en de derde set te winnen. 2-1 dus. Vierde set op Bonzini was moeizaam, maar op 4-4 de bal zo overtuigend doorspelen en zo overtuigend binnenschieten laat zien wat voor wereldklasse speler jij bent Mark. Hierdoor wonnen wij de moeizame wedstrijd met 3-1 en konden wij ons mengen bij “The Elite Eight” zoals Jim Stevens dat zo mooi zegt.

In de kwartfinale kwamen wij de huidige wereldkampioenen Open Dubbel Bonzini tegen, Adam Tourmente en Sébastien Meckes. Uiteraard dus op Leonhart en Bonzini. Voor ons gunstig, want jij had je de vorige wedstrijd ook al kunnen concentreren op Bonzini en er was geen rede om dat niet weer te doen. Wederom betaalde de tactiek zich uit. Eerste set op Leonhart wonnen we overtuigend met 5-1, maar ook de tweede set op Bonzini wonnen wij met 5-3. Dit laat maar weer eens zien hoe goed wij ook op Bonzini zijn als koppel. 2-0 set stand dus. De Franssen kwamen echter terug door ons overtuigend te verslaan op de Leonhart met 5-2 en vervolgens ook de set op Bonzini te pakken met 5-4. Setstand: 2-2 dus weer een vijfde en beslissende set. Wij wisten ons weer te herpakken en de beslissende set binnen te slepen met 5-2. Op dat moment stonden wij gewoon al op het podium van de koningsdiscipline Men Doubles op het meest prestigieuze toernooi dat er is. 3-2 winnen van deze wereldklasse spelers zorgde voor een plek in de halve finale!

In de halve finale waren twee legendes onze tegenstanders: Billy Pappas & Terry Rue uit Amerika. Beide meervoudig wereldkampioen op allerlei verschillende kasten. Dit heeft ons geen moment uit balans gebracht, wij zijn continue van ons eigen spel uitgegaan en de tegenstander moest ook nog maar eens drie sets van ons zien te winnen. Deze wedstrijd werd uiteraard gespeeld op de Amerikaanse tafel Tornado en onze thuistafel Leonhart. Eerste set begonnen wij op de Tornado. Deze set wisten wij tegen de verwachtingen in te winnen met 5-4. In de tweede set wisten wij deze break te verzilveren door onze set op Leonhart ook te winnen met 5-3. Setstand dus 2-0. Toen kwam er een keerpunt; enerzijds de gedachte dat wij nog maar één set verwijderd waren van de finale en anderzijds een Billy Pappas die nóg een versnelling kon bijzetten. Dit resulteerde dan ook in een 5-2 nederlaag op Tornado en een 5-3 nederlaag op Leonhart. Klote, weer een vijfsetter, setstand: 2-2. Weer zo’n momentje van alles of niets, focus 120% en gas erop! Enorm spannende set waar elke goal enorm belangrijk is. Het geluk was aan onze zijde en op de belangrijke momenten wisten wij toe te slaan. De ontlading na het laatste doelpunt op 7-5 was dan ook enorm! Waar de Amerikanen zich direct van hun goede kant lieten zien door ons meteen te komen feliciteren en een knuffel te geven. Wat een wedstrijd! 3-2 overwinning tegen Pappas – Rue! FINALE! ONGELOFELIJK!

FINALE VAN MEN DOUBLES OP DE WORLD CUP, ZOU HET DAN ECHT!? De wedstrijd tegen het koppel Ryan Moore & Blake Robertson die eerder ook de Classic Double gewonnen hadden. Het koppel dat tot aan de finale maximaal één set per wedstrijd weg gaf en dus nog geen vijfsetter had gespeeld. Terwijl ze al topkoppels als Atha – Hamilton, Droese – Di Bello & Heinrich – Bai hadden uitgeschakeld. En wij voor de finale al vier vijfsetters achter de rug hadden. Op voorhand wisten wij, dit gaat een hele zware klus worden, de moeilijkste wedstrijd van het hele toernooi. Eerste set starten op Tornado. Jij begon al met een karrenvracht aan ballen te blokken tegen Blake Robertson, terwijl ik mijn pols dik aan het schieten was op Ryan Moore. Deze set kon ik jou niet helpen en verloren wij dan ook 5-3. 1-0 achter. De tweede set op onze kast Leonhart bleef jij uitstekend keepen en kon ik een hoger percentage scoren op Ryan. Op 4-4 blok jij nog even een setball van Blake en kon ik er 1-1 in sets van maken. In de derde set waren Blake & Ryan wederom een maatje te groot voor ons op de Tornado, resultaat 5-1 en 2-1 in sets achter. Set op Leonhart moest gewonnen worden om er een vijfsetter van te maken en nog kans te houden op de titel. Dit deden wij dan ook geweldig, Ryan & Blake kregen in deze set een 5-0 white-wash. 2-2 in sets en voor ons de vijfde vijfsetter van het toernooi en voor Ryan & Blake pas de eerste! Helaas was voor ons de vijfde vijfsetter te veel gevraagd en kon voornamelijk ikzelf op de belangrijke momenten niet meer de juiste dingen doen, maar wat hebben wij ons kranig geweerd tegen deze twee toppers. Die tot op vandaag nog ongeslagen zijn als koppel, zowel op de World Cup in Murcia als alle voorgaande Tornado toernooien die zij samen hebben gespeeld. En wat waren wij dichtbij!

Mark, tweede plaats Men Doubles op het meest prestigieuze toernooi dat er bestaat in tafelvoetbal! Hoe de fuck hebben wij dit geflikt? We zijn dit jaar pas af en toe wat toernooitjes samen gaan spelen omdat wij in Murcia deze discipline samen gingen spelen. Nou als het aan mij ligt gaan er nog heel veel toernooien volgen waar wij samen voor het hoogste podium zullen gaan strijden, of je het nu leuk vindt of niet!

Ik denk oprecht dat deze prestatie alleen maar mogelijk is geweest omdat wij ook gewoon echt goede vrienden zijn. Het nooit zeuren op elkaar als er iets mis gaat, het iedere keer weer steunen als iemand van ons een foutje maakt, het geen druk bij elkaar leggen tijdens de wedstrijden. Ik vond het ontzettend relaxed dat jij mij vroeg voor deze discipline en dat wij als twee vrienden bijna het hoogst haalbare hebben gepresteerd! Dit is nu niet gebeurd, maar ik ga er alles aan doen om op het bovenste plekje te gaan staan met jou op het volgende wereldkampioenschap in Nantes, Frankrijk in 2021!

Mark, ik wil je bedanken voor de idiote muur die je hebt gemetseld tijdens dit toernooi, de fantastische goals die je hebt gemaakt op belangrijke momenten, maar ook vooral voor onze bijzondere vriendschap!

Ig ben noa de klwatte….

— Peter Vaessen.

Peter Vaessen a.k.a. Pietertje a.k.a. John Lotsj.. Jij bent degene die het spelletje tafelvoetbal bij mij heeft aangewakkerd. Bij jou thuis in de garage is het feest begonnen. Iedere keer dat wij naar jullie toe kwamen, kwam ik vol zelfvertrouwen om jou toch maar eens een lesje te gaan leren, echter kwam ik iedere keer bedrogen uit. Maar ja, zoals iedereen die mij kent wel weet, zit het niet in mijn karakter om zomaar op te geven en wat anders te gaan doen. Nee, ik zal blijven oefenen tot het mij ooit lukt de beruchte Peter Vaessen te verslaan!

Jij bent ook degene die ervoor heeft gezorgd dat ik tot op de dag van vandaag speel voor de beste tafelvoetbalclub ter wereld namelijk De Bekker. Nadat ik mij drie jaar heb bewezen in het tweede team van De Bekker werd een droom werkelijkheid en dat was het spelen voor het eerste team van De Bekker. Dit doe ik tot op de dag van vandaag nog met ontzettend veel trots en plezier, mede door het feit dat wij gewoon een echte vriendengroep zijn en ik zeker weet dat ik nog lang met iedereen die in dit team speelt bevriend zal blijven! Ook daar wil ik jou voor bedanken Peter!

Ik weet nog goed dat wij bij de vorige World Cup in Hamburg naast elkaar zaten op de tribune op het moment dat er bekend werd gemaakt dat de volgende World Cup in Murcia ging plaatsvinden. Ik keek je aan en zei direct tegen je, nu ga je voor het eerst het vliegtuig in hé Pietertje! Helaas wegens je gezondheidsproblemen zat het er niet in om mee te komen naar Murcia, maar ik ben er vrij zeker van dat als je gewoon kon gaan, je met mij mee het vliegtuig had gepakt. Het feit dat jij er niet bij was op dit toernooi heeft wel voor een extra lading gezorgd. De gezelligheid die jij iedere keer mee brengt als je mee komt op toernooi heeft plaatsgemaakt voor dat extra stukje strijdlust en hongerigheid dat ik misschien wel nodig had om de titel te winnen. De volgende keer ben je er gewoon weer bij tijdens de volgende World Cup in Nantes 2021 om wederom van jouw fanatisme en gezelligheid te mogen genieten!

Ontstaan vanuit een hechte vriendschap met mijn vader durf ik te stellen dat wij echt een speciale band hebben opgebouwd in al die jaren en daarom wil ik mijn onwerkelijke titel van het wereldkampioenschap mannen enkel opdragen aan jou voor alle steun en hulp die ik van jou gekregen heb! Van het haaientanden zoeken in Cadzand naar het vieren van een wereldtitel! Tweede Pa bedankt!

Tilly en Jan.. de twee personen die het internationale tafelvoetbal voor Nederland in leven houden. Voor ons als tafelvoetballers is de Bekker een tweede thuis. Een plek waar je graag naartoe gaat om je hobby op hoog niveau te kunnen beoefenen, vrienden te ontmoeten en waar je lekker kunt afschakelen van een drukke werkweek.

Ik weet nog goed dat ik als 16-jarige lid werd van de Bekker, dé tafelvoetbalclub van Nederland. Peter Vaessen die mij heeft binnengebracht in de club waar ik trots op ben. “Twan, je weet toch wel wie je naar huis brengt vanavond hè? Tilly brengt je vanavond naar huis! Heb jij even geluk, je weet toch wat er dan gebeurd hè?” Lekker een jongen van 16 angst inboezemen voor allerlei rare fratsen. Tilly, wat heb ik genoten van de TWEE jaar dat jij mij iedere vrijdag van Stein naar huis bracht (Heerlen). GEWELDIGE gesprekken die wij hebben gehad, fantastische momenten van aanhoudingen met de politie tot weer een WhatsApp bericht dat je wederom een bekeuring had ontvangen bij steeds diezelfde rot flitspaal in Stein.. Deze tijd zal ik nooit vergeten, en dit laat maar eens zien wat jullie doen voor de tafelvoetballers in het café!

Daarnaast is het ook schitterend om iedere keer het café binnen te lopen en de zenuwachtige Tilly tegen te komen die weer met Ajax in haar hoofd zit. In een café vol Feyenoord supporters ben jij een van de weinige daar met een goede smaak voor voetbal! Wanneer Ajax een nederlaag heeft geleden durf ik je niet eens aan te kijken als ik binnenkom. Maar goed meestal hou ik dat geen half uur vol en staan we al uitgebreid na te kletsen over de wedstrijd en over onze visioenen!

Jannerd.. Hoeveel kasten heb jij al aangeschaft omdat wij wilden trainen op verschillende tafels? Hoeveel kasten heb jij al in en uit elkaar gedraaid om ze maar weer eens te poetsen omdat wij het te stroef vonden? Hoeveel ballen heb jij ons al geschonken omdat wij de ballen te “oud” vonden? Wat een tijd en energie steek jij in onze hobby, ongelofelijk! De onzichtbare kracht achter het succes van het Nederlandse tafelvoetbal op internationaal niveau! Meestal ben jij er iedere keer bij op een multi-tafel wereldkampioenschap om ons te steunen en er gezellig bij te zijn. Helaas was het deze keer niet het geval, desalniettemin weten wij dat jij ook super trots bent op de prestatie die wij hebben neergezet op het WK in Murcia! Jan bedankt voor al je tijd, energie en gezelligheid!

Tilly & Jan, jullie zijn twee ongelofelijke toppers! Zonder jullie steun en bezieling waren deze prestaties nooit mogelijk geweest! Het is niet in woorden te vatten hoeveel jullie betekenen voor het tafelvoetbal in Nederland! Het wereldkampioenschap is niet alleen van mij, maar ook zeker van De Bekker! Ik ben ontzettend blij en trots dat ik voor Tilly en Jan van De Bekker mag spelen en zal dit ook nog vele jaren met veel plezier blijven doen! Tilly en Jan bedankt!

Ricky, ben jij nou een fanatiekeling of een slome herder? Ik denk meer dat eerste, anders zou je niet al zolang fan van Roda zijn. Even alle gekkigheid op een stokje, jij bent in ieder team waar ik in tafelvoetbal de coach. Toeval is dat niet, want je hebt wel degelijk kijk op het spelletje en durft te allen tijde beslissingen te nemen, ook al weet je dat het hard kan aankomen.

Hoe krijg je het voor elkaar om bij iedereen te komen kijken en te komen coachen op een toernooi als de World Cup. Daar waar 150 tafels staan, 15 Nederlanders spelen en je ook nog zelf moet spelen. Ik heb denk ik 40-45 wedstrijden gespeeld het hele toernooi en ik denk dat jij tijdens 25-30 wedstrijden van mij naast de tafel hebt gestaan om mij aan te moedigen en te ondersteunen. Hieraan terugdenkend, HOE HEB JE DIT GEDAAN?

Buiten dat je mij altijd en overal coacht, beschouw ik jou ook als een hele goede vriend die altijd voor mij klaar staat. Van het moment dat ik de laatste bal scoor in de finale kan ik er ontzettend genieten. Van het publiek en vooral mijn drie maten op de voorste rij. Mark, Jeroen en jijzelf, tekeer zien gaan en mij juichend om de nek te springen! Hoe mooi is het ook om te zien dat jij daarna zelfs nog in je eentje helemaal te keer gaat. Je straalt het geluk uit van een wereldkampioen, en terecht! Want jij hebt mij gecoacht naar het wereldkampioenschap! Zonder jouw coaching en steun was deze titel niet mogelijk!

Rick, ook als coach van Team NL heb jij er weer alles aan gedaan om er het beste uit te halen. In de voorbereiding heb je al allerlei zaken geregeld; zoals het trainingspak, de trainingsavonden enzovoorts. Op het toernooi zelf heb jij ons te allen tijde scherp gehouden en gemotiveerd. Ook waren jouw tactische overwegingen iedere keer scherp en weinig op aan te merken, dit in samenspraak met Mark. Niet alleen heb jij je bezig gehouden met de mannen, maar ook met onze dames en senioren. Ook hier schroomde jij je niet om zo nu en dan een duwtje in de goede richting te geven en ze van coaching te voorzien. Iedereen continue in de gaten houden en steunen, daarnaast ook nog zelf meedoen op het toernooi in de Men Double en Classic Doubles met Jeroen Kutaydin en in de laatstgenoemde discipline ook nog de vijfde plek weten te halen is buitengewoon Rick! Chapeau man! Zeker een toernooi waar jij met trots op mag terug kijken!

Babs, mijn trots al meer dan zeven jaar. Iets meer dan zeven jaar geleden werd ik voor het eerst wereldkampioen tafelvoetbal in Nantes bij de junioren. Dit was de tijd dat wij ook rustig begonnen te flirten. Ik heb eerst een aantal blauwtjes bij jou moeten lopen, voordat jij ook door kreeg dat ik niet zomaar opgeef. De aanhouder wint, zullen we maar zeggen. Nu zeven jaar verder wonen we al anderhalf jaar samen en hebben wij toch al het een en ander samen meegemaakt. Allemaal begonnen bij het eindgala van onze middelbare school periode. Het gala waar Tilly ons naartoe heeft gebracht. Oma Flat, die toen nog leefde vroeg mij of ik al een date had voor het gala, waarop ik antwoordde: “Nee oma, maar dat komt goed. Dat regel ik wel!”. Dit deed ik dan ook met een grote bluf op het terras, terwijl jij tussen je vriendinnen een sangria aan het drinken was: “Babs… Jij gaat met mij naar het gala toch..?”. Daar zat je dan met je mond vol tanden. Ik kreeg geen antwoord en dacht wederom een blauwtje te hebben gelopen bij jou. Totdat ik wandelend van de stad naar huis een telefoontje van je kreeg: “Je was toch niet serieus net he?” “Jawel, dat was ik wel..” “O, dan moet ik Simone gaan inlichten dat ik dan toch met jou ga”. Ik weet nog dat ik dat moment een sprongetje van geluk heb gemaakt. Het begin van een hele mooie tijd.

Inmiddels wonen wij al anderhalf jaar samen in Heerlen en gaat het gewoon ontzettend goed. Jij werkt full-time als verpleegkundige bij Mondriaan. Dit gaat jou geweldig af, maar ja hoe kan dat ook anders met iemand zoals mij waar je iedere dag op kunt oefenen. Buiten het werk doe jij ook vrijwel al het huishouden, ik heb hier enorm veel waardering voor, ook al laat ik dit niet altijd blijken. Want heel realistisch gezien ben ik van hotel Mama verhuist naar hotel Babs. Af en toe maak ik een uitstapje richting andere hotels, maar dat is omdat ik dan weer eens weg ben voor een tafelvoetbal toernooi. De keren dat ik weg ga naar een toernooi vind je nooit leuk, dan ben je weer 3 dagen of meer alleen thuis. Maar ja dan zeg ik altijd weer: “Tja, dat staat in ons contract. Tafelvoetbal is er altijd”. Ook iedere vrijdagavond ben ik er niet vanwege het tafelvoetbal. Al met al kost het enorm veel tijd, geld en energie en waardeer ik het enorm dat ik jou nooit hoor klagen over het feit dat ik alsmaar weg ben.

Babs, dank je wel voor al jou steun, zorgen en liefde voor mij. Ik ben dolgraag bij jou en ik zou je voor geen goud willen missen. Ik hou van jou!

Mijn familie, mijn grootste fans! Het moment dat ik thuis kwam vanuit het wereldkampioenschap in 2012 waarin wij met het juniorenteam wereldkampioen werden in Nantes, kan ik mij nog als de dag van gister herinneren. Ik kwam toen laat in de avond thuis, het was al goed donker, maar ik kon in het donker toch zien hoe jullie thuis alles hadden versierd. Iedereen was nog wakker om mij te onthalen en de verhalen aan te horen. Dit was wederom het geval, alleen stonden jullie nu een halte verder. Uit de gate wandelend, stonden jullie daar al om mij te verwelkomen met allerlei oranje attributen en een zelf gemaakt spandoek, waarop de wereldtitel vermeld stond. Wederom een moment dat ik niet snel zal vergeten!

Padre, als er iemand is die mij blijft motiveren om te trainen en het onderste uit de kan te halen dan ben jij het wel. Iedere vrijdag dat ik vroeger thuis kwam toen ik nog thuis woonde was jij altijd nog wakker. Het maakte niet uit of het nu 2 of 3 uur het s’nachts, jij was altijd nog wakker om een samenvatting te krijgen van de wedstrijd. Ook heb jij mij vaak naar de Bekker gebracht op vrijdagavonden toen ik nog geen rijbewijs had, om mij maar te steunen met mijn hobby tafelvoetbal. De spanning die jij voelt als ik een wedstrijd aan het spelen ben is jou vaak te veel, je vindt het lastig om te komen kijken naar een wedstrijd omdat je de spanning niet aan kan. Hoe heb jij in godsnaam op de bank gezeten tijdens dit WK!? De uitspraak die jij mij ooit vertelde toen wij in 2012 wereldkampioen werden was: “Aan de top komen is relatief eenvoudig, maar aan de top blijven is veel moeilijker”. Dit advies geldt dus weer! Pap ik kan geen woorden bedenken om jou te bedanken voor al je steun, motiverende gesprekken en adviezen, jij hebt mij gekneed tot de persoon die ik vandaag ben en ik weet dat je daar trots op bent! Pap, ik hou van jou!

Mutti, mijn engel die altijd voor mij klaar staat. Altijd als wij vroeger thuis kwamen was jij fijn thuis, zodat wij goed in de watten konden worden gelegd. Nu ben ik uit huis en realiseer ik mij steeds vaker hoe goed ik het heb gehad thuis en wat voor een verwende nesten Lindy, Luuk en ik zijn. Uiteraard maken wij hier graag gebruik van, want hotel Mama dat is het zeker! Ik had één loodzware taak thuis in het huishouden en dat was mijn bed opmaken als ik op stond en zelfs dat wist ik nog vaak te verzuimen! Luuk heeft het beeld gefilmd waar jij samen met pap en Luuk zitten te kijken naar mijn finale in de Men Singles. Het moment waar ik het laatste doelpunt maak in de Men Singles is echt goud waard! De manier hoe jij uit je dak gaat op dat moment geeft mij kippenvel iedere keer als ik er naar kijk. Deze emotie is zo puur en zo mooi, echt gewoon schitterend! Mama, bedankt voor al jou zorgen en liefde die je mij hebt gegeven al 25 jaar lang, door jou ben ik die zachtaardige jongeman die ook altijd voor iedereen wilt klaar staan! Mam, ik hou van jou!

Luuk, mijn enige echte tweelingbroer. Als er iets is wat ik andere mensen kan wensen is het hebben van een tweelingbroer. Je verveelt je nooit, je hebt altijd iemand die je kunt belazeren, altijd iemand die je een mep kunt verkopen, maar ook vooral altijd iemand waar je op terug kunt vallen. Niemand kent mij beter dan dat jij, niemand weet meer dingen over mij dan jij. Al 25 jaar altijd samen, samen in de schoolbanken, samen dik tien jaar voetballen, samen op stap gaan tot in de late uurtjes, samen verjaardagen vieren, samen uren op de bank liggen om sport te kijken, samen werken bij de Jan Linders en zo kan ik nog wel uren door gaan. Maar inmiddels ben ik al een dik jaar uit huis en ga jij hotel Mama ook eerdaags verlaten. Luuk, bedankt dat je mij een sport hebt gegund waar ik beter in mag zijn dan jij, ik hou van jou dikke.

Lindy, de trotse mama van mijn kleine neefje Fynn. De afgelopen tijd heb ik op jouw Facebook alleen maar gelezen hoe trots dat jij bent op mijn prestatie. Super leuk om te lezen maar jij mag ook heel erg trots op jezelf zijn. Ik heb enorme bewondering voor hetgeen wat jij hebt klaargespeeld de afgelopen vijf jaar. Een kind alleen opvoeden en daarnaast ook nog werken en een diploma halen, chapeau! Dit laat zien wat voor sterke vrouw dat jij bent geworden. Een vrouw die op haar eigen benen kan staan en een moeder waar de meeste kinderen jaloers op zijn. Fynn is jouw trots en dat mag ook wel. Het is een ongelofelijk verwende batteraaf, een kleine prins, maar een schat van een kereltje. Lindy en Fynn, jullie zijn twee toppers en ik hou van jullie!

Patrick en Radisha, het lijkt wel alsof jullie er een neusje voor hebben wanneer er resultaten geboekt worden. In 2012 werden wij met het juniorenteam wereldkampioen in Nantes. Daar was jij onze coach Patrick, samen met Tim Nowottka. Nu in 2019, zeven jaar later, ben jij er weer bij geweest. De kleine dingen die jij tegen mij zei voor de wedstrijden zorgde ervoor dat ik weer wat minder zenuwachtig werd en dat ik nog gretiger werd. Zeven jaar geleden zei je tegen ons als team, het maakt allemaal niet uit hoe het afloopt, als jullie maar jullie niveau halen. Dit deden wij toen, resultaat het eerste wereldkampioenschap van Nederland ooit op een World Cup. Deze zin is ook bij dit wereldkampioenschap vaak door mijn gedachte gegaan: “Kom op Twan, je moet je niveau halen dan moeten ze maar eens van je zien te winnen”. Ook de ondersteunende woorden in de halve finale tegen Ryan Moore. Waarin je stelde dat Ryan Moore ook ooit voor eenzelfde wedstrijd stond, toentertijd in de finale van de World Cup tegen Frederic Collignon. Ook hij was underdog, maar ook hij wist te winnen. Resultaat het derde wereldkampioenschap ooit van Nederland. Na de fantastische prestatie van Henk en Elroy in de Classic Doubles in Hamburg 2017. Patrick bedankt voor je coaching op de belangrijke momenten! Op het tafelvoetbalforum heette je altijd Gelpnaas, nu weet ik niet precies wat dat betekend, maar een “Naas” is in het dialect een neus en man wat heb jij een neusje voor dit soort momenten!

Radisha, tafelvoetballen moet je nog goed oefenen, maar zorgen voor ons als tafelvoetballers op dit soort toernooien kun jij als de beste. Altijd aanwezig tijdens de World Cups en altijd regel jij al de randzaken, zodat wij als spelers daar niet eens meer naar om hoeven te kijken. Geen tijd om een broodje te gaan halen, omdat wij continue aan het spelen zijn.. Geen probleem dan komt Radisha met een hele zak vol broodjes om ons weer wat energie te bezorgen. Ik zie je nog zitten op de tribune met je waaiertje, tijdens de laatste rondes van de enkel. Murcia, in het zuiden van Spanje, maar ik denk eerder dat jij met dat waaiertje aan het wapperen was voor de zenuwen dan voor de hitte. Radisha bedankt voor je fantastische ondersteuning voor het Nederlands team, je bent een geweldenaar om erbij te hebben!

Daarnaast waren er een hele hoop Nederlanders en Belgen die deze support nog meer hebben versterkt. Iedere wedstrijd stond er wel iemand bij om mij te steunen en mij vooruit te juichen. Niet alleen tijdens het spelen, maar ook tijdens de huldiging! Wat waren jullie luid het gehele toernooi! Het was fantastisch om te zien om jullie zo fanatiek te zien, dit heeft mij nog meer gemotiveerd. Wanneer het iets minder ging, zorgden jullie ervoor dat ik mijn kop niet ging laten hangen, maar dat ik vooruit keek en mijn spel kon herpakken. Dank jullie wel allemaal, ik heb van jullie genoten!

Nog een shout-out naar ons senioren team. Je gelooft het of niet, maar de ochtend nadat ik wereldkampioen werd, kreeg ik een shirt van de senioren waarop stond: “Murcia Wereldkampioen 2019”. Ik dacht bij mezelf hoe hebben zij dit in godsnaam zo snel voor elkaar gekregen!? Wat blijkt, de senioren hadden dit shirt al laten maken voor het geval dat er iemand wereldkampioen zou worden! Nou, ik weet niet waar jullie allemaal aan denken als jullie naar een toernooi gaan, maar ik ben blij als ik mijn tandenborstel niet vergeet.. Jo Franssen, Horst Meisters, Piet Senden, Frank Kuhtreiber, Tonny van Eenbergen, Jan de Mol en Luvic Slegers, Dank je wel voor dit prachtige gebaar, jullie zijn fantastische mensen!

Met het Nederlandse team, bestaande uit de topspelers Vijay Bhattoe, Raoul Chamuleau, Mark Dost, Henk Habets, Rick Hanssen, Jeroen Kutaydin, Thijs van Schijndel & Elroy Starren en ikzelf zijn wij de strijd aangegaan met de 15 andere landen in Division 1 om de World Cup te winnen. Wij wisten dat dit een loodzware klus ging worden, want wij zaten in de poule des doods samen met een niet te onderschatten Iran en Oostenrijk, de ploeg die ons in Hamburg in de kwartfinale heeft uitgeschakeld. Als kers op de taart, USA de ploeg die iedere keer weer titelfavoriet is.

De eerste wedstrijd tegen Iran was een hele belangrijke. Een tegenstander die tot op die dag nog niet veel had gespeeld op het toernooi in Murcia zelf. Wij hadden dus ook geen referentiekader voorafgaand aan deze wedstrijd. Wel wisten wij van horen zeggen dat Iran een hele sterke ploeg had en dat wij Iran zeker niet moesten onderschatten. Wij zijn met volle focus dan ook deze wedstrijd in gegaan. Deze scherpte was ook nodig, want Iran bleek een heel goede ploeg te zijn met een sterk spel op Tornado (de thuiskast van Iran). Desalniettemin waren wij op Bonzini met ons koppel Elroy & Henk en de enkel van Mark toch veel te sterk voor de Iranezen. Op Bonzini werd het verschil gemaakt en de voorsprong kon gehandhaafd blijven op de Tornado door ons uitkoppel Thijs & Raoul en de enkel van mijzelf. Uiteindelijk was de uitslag dan ook 40-29 in ons voordeel. Op dat moment wisten wij dat wij een belangrijke eerste overwinning hadden geboekt. Een goed begin is het halve werk!

De tweede wedstrijd tegen USA was minder succesvol. USA de latere winnaar van het toernooi bleek een maatje te groot voor ons. Een ploeg met spelers als Billy Pappas, Ryan Moore, Tony Spredeman, Blake Robertson, Tom Yore, Todd Loffredo, Robert Mares & Terry Rue is dit zeker geen schande. Tijdens deze wedstrijd had Vijay de plek van Thijs ingenomen in het dubbel met Raoul. Zowel op de Bonzini als op de Tornado waren wij de onderliggende partij, geen moment konden wij de druk erop houden en was het daardoor te gemakkelijk spelen voor USA. De uitslag was dan ook fors en verloren wij met 40-26. Deze nederlaag was vooraf gezien ingecalculeerd, want wij wisten dat áls wij door willen gaan naar de eliminatie, wij moeten winnen van Iran en Oostenrijk.

De derde wedstrijd tegen Oostenrijk werd al een soort eliminatiewedstrijd. Wij moesten winnen van Oostenrijk om door te komen, anders lagen wij eruit en moesten wij degradatiewedstrijden spelen. Dit kwam doordat Iran van Oostenrijk had gewonnen de tweede wedstrijd, dus áls wij verloren van Oostenrijk hadden wij samen met Iran en Oostenrijk maar één winstpartij. En op basis van het doelsaldo waren wij dan niet door geweest i.v.m. de mokerslag tegen USA. Tijdens deze wedstrijd zijn wij weer naar de opstelling van de wedstrijd tegen Iran gegaan. De uit-dubbel Thijs & Raoul, thuis-dubbel Elroy & Henk en de enkel-dubbel combinatie Mark en ikzelf. Wij gingen waanzinnig van start en waren op zowel de Bonzini als de Garlando veel sterker dan Oostenrijk en stonden op een gegeven moment voor met 28-13. Op dat moment viel hun topspeler Mayerhofer in, echter kon hij het tij ook niet keren op Garlando en wisten wij de wedstrijd te winnen met 40-20. Wij wisten ons door deze uitslag als tweede te plaatsen in de poule achter USA. Dit alleen al is een prestatie op zich.

In de achtste finale kwamen wij Slowakije tegen. Een team dat als thuiskast de Leonhart heeft. Dit kwam goed uit voor onze uitspelers. Met onze huidige wereldkampioenen Leonhart Open Dubbel, Thijs en Raoul, als ons uit-dubbel en Mark en ikzelf als uit-dubbel/enkel konden wij het slechter treffen. Daarnaast stonden onze Bonzini thuis-dubbel Henk & Elroy en Mark als thuis-dubbel/enkel de hele dag al onoverwinnelijk te spelen. Dit resulteerde ook in een redelijk eenvoudige wedstrijd tegen Slowakije, dat eigenlijk geen moment spannend is geweest door onze dominante performance. Eindresultaat: 40-21 en een plekje in de kwartfinale.

Een dag later stond Frankrijk op ons te wachten in de kwartfinale. Omdat Frankrijk Bonzini had als eerste kast en geen tweede kast had geselecteerd, speelden wij op onze tweede kast als thuiskast namelijk Leonhart. De wedstrijd ging dus op Bonzini & Leonhart gespeeld worden. Op papier weer een ideale situatie voor ons. Helaas was niets minder waar. Frankrijk bleek op de Bonzini toch echt een maatje te groot voor ons. De verschillen waren hier te groot om te repareren op de Leonhart. Het eindresultaat was dan ook 40-36 in het voordeel van de Fransen. Helaas was dit het einde van ons avontuur als Team NL op het multi-table toernooi in Murcia. Al met al een goede prestatie waar wij veel hoop uit kunnen putten voor de toekomst!

Als Nederlands team in het geheel vind ik dat wij uniek zijn, iedereen staat voor iedereen. De steun en het gejuich tijdens de wedstrijden van de Nederlanders zie je bij geen enkel land terug. Ik ben trots dat ik mag uitkomen voor dit fantastische Nederlands team. Dank jullie wel allemaal voor al de gezelligheid, steun en energie die jullie mij gegeven hebben tijdens dit toernooi!

In de Mixed Doubles had ik de eer om te mogen spelen met Amber. Naar mijn mening de beste vrouw van Nederland op dit moment. Wij hebben samen al een mooi resultaat gehaald op het laatste P4P WM waar wij in de mixed 4e zijn geworden. Dit resultaat gingen wij proberen te overtreffen in Murcia. Enkel knock-out eliminatie zonder kwalificatie, heel erg lastig en voor een eerste discipline op dinsdagochtend, meteen enorm veel druk.

Wij mochten wegens een vrijlot instromen in de tweede ronde bij de laatste 64 tegen twee Bulgaren Vasil Kontantinov en Polina Mandjukova op de Leonhart. Een volledige wedstrijd dus op Leonhart en onze eerste wedstrijd op deze World Cup. Allebei begonnen wij iets gespannen aan de wedstrijd waardoor wij de eerste set verloren met 5-4. Gelukkig liet jij de spanning een stuk sneller los en ging jij scoren van achter. Hierdoor kon ik in de wedstrijd groeien en waren wij te sterk voor de twee Bulgaren. Setstanden 4-5, 5-1, 5-2, 5-0. Tamelijk makkelijke 3-1 overwinning en door naar de laatste 32.

Bij de laatste 32 kwamen wij direct onze maatjes Mark Dost en Mechtilde Weijers tegen. Ook op de Leonhart. Dit keer was ik vanaf moment één aanwezig in de wedstrijd en konden wij meteen vol de druk erop zetten bij Mark en Mechtilde. Mede dankzij een aantal cruciale blocks van jou tegen Mark wisten wij de eerste set te winnen met 5-4. Door continue de druk erop te houden en ervoor te zorgen dat Mark niet in zijn spel kon komen hebben wij aan het langste eind getrokken. Set 2 en 3 waren dan ook voor ons wat resulteerde in een onverwachtse 3-0 overwinning. Een plekje bij de laatste 16 dus.

De twee Canadezen Mario Iannuzzi en Adrianne Lee waren onze volgende slachtoffers. Zij speelden op de Tornado waar wij tot dan nog niet op gespeeld hadden. Eerste set mochten wij starten op de Leonhart. Jij ging fantastisch van start, ze hadden geen antwoord op jou schoten van achteruit waardoor wij de eerste set eenvoudig met 5-2 wisten te winnen. Tweede set op Tornado kwamen wij net iets te kort, hier verloren wij met 5-4. In de derde set kwamen de kanonskogels van achteruit weer en wederom een eenvoudige setwinst van 5-2. 2-1 setstand dus. In de vierde set waren wij op de Tornado goed warm en met een beetje geluk konden wij deze set ook winnen door een laatste eigen doelpunt van Adrianne Lee, 5-4 setwinst en eindresultaat 3-1 in sets voor ons. Een plekje in de kwartfinale dus!

In de kwartfinale kwamen wij de Amerikanen Blake Robertson en Sullivan Rue tegen op de Tornado. Wij begonnen op de Tornado waar wij de eerste set verloren met 5-3. De tweede set op Leonhart ging onze kant op, wij wisten deze te winnen met 5-3. 1-1 in sets en terug naar de Tornado. Op de Tornado waren zij wederom met 5-3 te sterk, mede doordat ik niet goed kon scoren op Sullivan Rue. In de vierde set kon ik mijn niveau niet ombuigen en bleef Sullivan mij goed blocken, deze set ging nipt verloren met 5-4. Eindresultaat een 3-1 nederlaag en uitgeschakeld in de kwartfinale. Toch een fraaie 5e plek op de World Cup, maar er zat zeker meer in en dat gaan wij de volgende keer rechtzetten!

Amber, je hebt fantastisch gespeeld in de Mixed! Helaas heb ik je in de kwartfinale laten zitten door het te laten afweten in set 3 en 4. Gelukkig heb jij je niveau kunnen doortrekken wat je hebt laten zien in de Mixed en heb jij verder nog twee bronzen medailles kunnen winnen samen met Mechtilde. Een resultaat waar je in dat deelnemersveld heel erg trots op mag zijn. Ik hoop in de toekomst nog vaak samen de World Cup te mogen spelen, want wij hebben hier nog iets goed te maken! Amber, toppertje, bedankt!