Men Doubles met Mark Dost

“Twan, als Rick Wensink niet wilt, wil jij samen de dubbel spelen in Murcia? Ik ga Bas ook nog even vragen als jij het niet erg vindt, want dan gaat hij misschien alsnog mee naar Murcia en hebben we een sterker Nederlands Team. En mij maakt het eigenlijk niet zoveel uit met wie ik speel.”

“Twan wat gaan we doen vanavond? Waar gaan we zuipen!? Deze titel moet uiteraard gevierd worden. Die dubbel kan mij gestolen worden!”

Ik kan nog wel een aantal van dit soort uitspraken van jou hier gaan neerzetten maar ik denk dat ik de kern wel al raak. Deze uitspraken van jou bewijst maar weer dat jij continue met anderen bezig bent in plaats van met jezelf, dit is iets wat jou enorm siert. Maar ik vind dat jij wat vaker met jezelf moet bezig zijn en dat je jezelf niet zo moet onderschatten, want op ieder vlak ben je echt een topper!

Laten we beginnen bij onze route in de koningsdiscipline van de dubbel de Mens Double. De kwalificatie was op papier geen hele lastige met 6x Leonhart en 2x Tornado. De eerste wedstrijd tegen een koppel uit Peru was een mooi begin. Daar waar jij op 6-6 de bal geweldig hard binnenkant paal trekt was goed voor het zelfvertrouwen en resulteerde in een goed begin van een achteraf hele lange dag. Vervolgens volgde de zes wedstrijden op Leonhart tegen koppels uit Kuweit, Slowakije, Zwitserland, Nederland, Peru & Iran. Van deze zes wedstrijden wisten wij er vijf te winnen en slechts een ging verloren tegen Vijay & Qaiser die een geweldige partij speelde. Om de kwalificatie af te sluiten speelde wij nog een wedstrijd op de Tornado tegen een koppel uit Kuweit, ook deze werd gewonnen. Dit resulteerde in 7 overwinningen en slechts 1 nederlaag. Dit was goed voor de 5e plek in de kwalificatie en dat was goed voor een vrijlot in de eerste eliminatieronde bij de laatste 128.

Bij de laatste 64 stond een tegenstander uit Slowakije op ons te wachten. Een wedstrijd puur op Leonhart omdat zowel wij als de tegenstander de Leonhart als thuiskast hadden gekozen. Op voorhand gunstig zou je zeggen. Niets was minder waar. Een ongelofelijk lastige partij tegen twee ijzersterke spelers. Eerste set ging verloren. Voorspeler Horciak zat er goed op, speelde bijna iedere bal door, verdedigde mijn vijf goed en schoot hoge percentages op de drie. Dit hield hij ook de tweede set vol, maar deze wisten wij af te snoepen met 5-4. 1-1 set stand dus. De derde set was Horciak nog steeds subliem aan het spelen en daardoor verloren wij ook de derde set. 2-1 set stand, 1 set verwijderd van uitschakeling in onze eerste eliminatieronde. Echter op dit moment had jij wat gevonden qua verdedigen, hij scoorde geen 80/85% meer maar 30/40%. Dit gaf mij weer ruimte om in de wedstrijd te komen. Samen met belangrijke doelpunten van jouw van achter en een goed spel van mijzelf wisten wij de vierde en vijfde set nog te winnen. Eindstand 3-2 voor ons en een ronde verder.

Bij de laatste 32 stond een oude bekende van jouw te wachten. Will Stranks en zijn teammaat Simon Edwards, twee Canadezen. Will Stranks wist te vertellen dat hij zowel in Turijn 2015 als in Hamburg 2017 op de World Cup had verloren van jou en hij vooraf hoopte jou niet tegen te komen in Murcia 2019 op de World Cup. Nou heeft hij even pech, want daar stond jij weer. Deze wedstrijd was een wedstrijd op Tornado en op Leonhart. De sets werden om en om gewonnen, wij wonnen op Leonhart en zij op Tornado. Toch had ik het gevoel dat wij meer druk konden zetten op hun set op Tornado dan andersom. Dit klopte ook, in de beslissende 5e set waar het continue wisselen tussen de tafels ons beter lag dan de Canadezen. De beslissende set werd dan ook gewonnen met 5-2. Eindstand wederom 3-2 voor ons en weer een ronde verder.

Bij de laatste 16 mochten wij spelen in de TV area zone A. Wij speelde hier tegen wederom twee Canadezen, François Veilleux & Laurent Paquin-Marcotte. Dit keer op de Bonzini en op de Leonhart. Dit kwam goed uit aangezien jij een machine bent op de Bonzini en jij je dus kon concentreren op de Bonzini en ik op de Leonhart. Dit heeft ook goed uitgepakt, want wij wisten de Canadezen meteen de eerste set te verslaan op Leonhart en te breken op de Bonzini. Goed begin van de wedstrijd, setstand 2:0 voor ons. Vervolgens terug naar de Leonhart waar de twee Canadezen ook gewoon goed op speelden. Dit bewezen zij door ons te verslaan op de Leonhart en de derde set te winnen. 2-1 dus. Vierde set op Bonzini was moeizaam, maar op 4-4 de bal zo overtuigend doorspelen en zo overtuigend binnenschieten laat zien wat voor wereldklasse speler jij bent Mark. Hierdoor wonnen wij de moeizame wedstrijd met 3-1 en konden wij ons mengen bij “The Elite Eight” zoals Jim Stevens dat zo mooi zegt.

In de kwartfinale kwamen wij de huidige wereldkampioenen Open Dubbel Bonzini tegen, Adam Tourmente en Sébastien Meckes. Uiteraard dus op Leonhart en Bonzini. Voor ons gunstig, want jij had je de vorige wedstrijd ook al kunnen concentreren op Bonzini en er was geen rede om dat niet weer te doen. Wederom betaalde de tactiek zich uit. Eerste set op Leonhart wonnen we overtuigend met 5-1, maar ook de tweede set op Bonzini wonnen wij met 5-3. Dit laat maar weer eens zien hoe goed wij ook op Bonzini zijn als koppel. 2-0 set stand dus. De Franssen kwamen echter terug door ons overtuigend te verslaan op de Leonhart met 5-2 en vervolgens ook de set op Bonzini te pakken met 5-4. Setstand: 2-2 dus weer een vijfde en beslissende set. Wij wisten ons weer te herpakken en de beslissende set binnen te slepen met 5-2. Op dat moment stonden wij gewoon al op het podium van de koningsdiscipline Men Doubles op het meest prestigieuze toernooi dat er is. 3-2 winnen van deze wereldklasse spelers zorgde voor een plek in de halve finale!

In de halve finale waren twee legendes onze tegenstanders: Billy Pappas & Terry Rue uit Amerika. Beide meervoudig wereldkampioen op allerlei verschillende kasten. Dit heeft ons geen moment uit balans gebracht, wij zijn continue van ons eigen spel uitgegaan en de tegenstander moest ook nog maar eens drie sets van ons zien te winnen. Deze wedstrijd werd uiteraard gespeeld op de Amerikaanse tafel Tornado en onze thuistafel Leonhart. Eerste set begonnen wij op de Tornado. Deze set wisten wij tegen de verwachtingen in te winnen met 5-4. In de tweede set wisten wij deze break te verzilveren door onze set op Leonhart ook te winnen met 5-3. Setstand dus 2-0. Toen kwam er een keerpunt; enerzijds de gedachte dat wij nog maar één set verwijderd waren van de finale en anderzijds een Billy Pappas die nóg een versnelling kon bijzetten. Dit resulteerde dan ook in een 5-2 nederlaag op Tornado en een 5-3 nederlaag op Leonhart. Klote, weer een vijfsetter, setstand: 2-2. Weer zo’n momentje van alles of niets, focus 120% en gas erop! Enorm spannende set waar elke goal enorm belangrijk is. Het geluk was aan onze zijde en op de belangrijke momenten wisten wij toe te slaan. De ontlading na het laatste doelpunt op 7-5 was dan ook enorm! Waar de Amerikanen zich direct van hun goede kant lieten zien door ons meteen te komen feliciteren en een knuffel te geven. Wat een wedstrijd! 3-2 overwinning tegen Pappas – Rue! FINALE! ONGELOFELIJK!

FINALE VAN MEN DOUBLES OP DE WORLD CUP, ZOU HET DAN ECHT!? De wedstrijd tegen het koppel Ryan Moore & Blake Robertson die eerder ook de Classic Double gewonnen hadden. Het koppel dat tot aan de finale maximaal één set per wedstrijd weg gaf en dus nog geen vijfsetter had gespeeld. Terwijl ze al topkoppels als Atha – Hamilton, Droese – Di Bello & Heinrich – Bai hadden uitgeschakeld. En wij voor de finale al vier vijfsetters achter de rug hadden. Op voorhand wisten wij, dit gaat een hele zware klus worden, de moeilijkste wedstrijd van het hele toernooi. Eerste set starten op Tornado. Jij begon al met een karrenvracht aan ballen te blokken tegen Blake Robertson, terwijl ik mijn pols dik aan het schieten was op Ryan Moore. Deze set kon ik jou niet helpen en verloren wij dan ook 5-3. 1-0 achter. De tweede set op onze kast Leonhart bleef jij uitstekend keepen en kon ik een hoger percentage scoren op Ryan. Op 4-4 blok jij nog even een setball van Blake en kon ik er 1-1 in sets van maken. In de derde set waren Blake & Ryan wederom een maatje te groot voor ons op de Tornado, resultaat 5-1 en 2-1 in sets achter. Set op Leonhart moest gewonnen worden om er een vijfsetter van te maken en nog kans te houden op de titel. Dit deden wij dan ook geweldig, Ryan & Blake kregen in deze set een 5-0 white-wash. 2-2 in sets en voor ons de vijfde vijfsetter van het toernooi en voor Ryan & Blake pas de eerste! Helaas was voor ons de vijfde vijfsetter te veel gevraagd en kon voornamelijk ikzelf op de belangrijke momenten niet meer de juiste dingen doen, maar wat hebben wij ons kranig geweerd tegen deze twee toppers. Die tot op vandaag nog ongeslagen zijn als koppel, zowel op de World Cup in Murcia als alle voorgaande Tornado toernooien die zij samen hebben gespeeld. En wat waren wij dichtbij!

Mark, tweede plaats Men Doubles op het meest prestigieuze toernooi dat er bestaat in tafelvoetbal! Hoe de fuck hebben wij dit geflikt? We zijn dit jaar pas af en toe wat toernooitjes samen gaan spelen omdat wij in Murcia deze discipline samen gingen spelen. Nou als het aan mij ligt gaan er nog heel veel toernooien volgen waar wij samen voor het hoogste podium zullen gaan strijden, of je het nu leuk vindt of niet!

Ik denk oprecht dat deze prestatie alleen maar mogelijk is geweest omdat wij ook gewoon echt goede vrienden zijn. Het nooit zeuren op elkaar als er iets mis gaat, het iedere keer weer steunen als iemand van ons een foutje maakt, het geen druk bij elkaar leggen tijdens de wedstrijden. Ik vond het ontzettend relaxed dat jij mij vroeg voor deze discipline en dat wij als twee vrienden bijna het hoogst haalbare hebben gepresteerd! Dit is nu niet gebeurd, maar ik ga er alles aan doen om op het bovenste plekje te gaan staan met jou op het volgende wereldkampioenschap in Nantes, Frankrijk in 2021!

Mark, ik wil je bedanken voor de idiote muur die je hebt gemetseld tijdens dit toernooi, de fantastische goals die je hebt gemaakt op belangrijke momenten, maar ook vooral voor onze bijzondere vriendschap!