Patrick, Radisha en de rest van de supportbrigade!

Patrick en Radisha, het lijkt wel alsof jullie er een neusje voor hebben wanneer er resultaten geboekt worden. In 2012 werden wij met het juniorenteam wereldkampioen in Nantes. Daar was jij onze coach Patrick, samen met Tim Nowottka. Nu in 2019, zeven jaar later, ben jij er weer bij geweest. De kleine dingen die jij tegen mij zei voor de wedstrijden zorgde ervoor dat ik weer wat minder zenuwachtig werd en dat ik nog gretiger werd. Zeven jaar geleden zei je tegen ons als team, het maakt allemaal niet uit hoe het afloopt, als jullie maar jullie niveau halen. Dit deden wij toen, resultaat het eerste wereldkampioenschap van Nederland ooit op een World Cup. Deze zin is ook bij dit wereldkampioenschap vaak door mijn gedachte gegaan: “Kom op Twan, je moet je niveau halen dan moeten ze maar eens van je zien te winnen”. Ook de ondersteunende woorden in de halve finale tegen Ryan Moore. Waarin je stelde dat Ryan Moore ook ooit voor eenzelfde wedstrijd stond, toentertijd in de finale van de World Cup tegen Frederic Collignon. Ook hij was underdog, maar ook hij wist te winnen. Resultaat het derde wereldkampioenschap ooit van Nederland. Na de fantastische prestatie van Henk en Elroy in de Classic Doubles in Hamburg 2017. Patrick bedankt voor je coaching op de belangrijke momenten! Op het tafelvoetbalforum heette je altijd Gelpnaas, nu weet ik niet precies wat dat betekend, maar een “Naas” is in het dialect een neus en man wat heb jij een neusje voor dit soort momenten!

Radisha, tafelvoetballen moet je nog goed oefenen, maar zorgen voor ons als tafelvoetballers op dit soort toernooien kun jij als de beste. Altijd aanwezig tijdens de World Cups en altijd regel jij al de randzaken, zodat wij als spelers daar niet eens meer naar om hoeven te kijken. Geen tijd om een broodje te gaan halen, omdat wij continue aan het spelen zijn.. Geen probleem dan komt Radisha met een hele zak vol broodjes om ons weer wat energie te bezorgen. Ik zie je nog zitten op de tribune met je waaiertje, tijdens de laatste rondes van de enkel. Murcia, in het zuiden van Spanje, maar ik denk eerder dat jij met dat waaiertje aan het wapperen was voor de zenuwen dan voor de hitte. Radisha bedankt voor je fantastische ondersteuning voor het Nederlands team, je bent een geweldenaar om erbij te hebben!

Daarnaast waren er een hele hoop Nederlanders en Belgen die deze support nog meer hebben versterkt. Iedere wedstrijd stond er wel iemand bij om mij te steunen en mij vooruit te juichen. Niet alleen tijdens het spelen, maar ook tijdens de huldiging! Wat waren jullie luid het gehele toernooi! Het was fantastisch om te zien om jullie zo fanatiek te zien, dit heeft mij nog meer gemotiveerd. Wanneer het iets minder ging, zorgden jullie ervoor dat ik mijn kop niet ging laten hangen, maar dat ik vooruit keek en mijn spel kon herpakken. Dank jullie wel allemaal, ik heb van jullie genoten!

Nog een shout-out naar ons senioren team. Je gelooft het of niet, maar de ochtend nadat ik wereldkampioen werd, kreeg ik een shirt van de senioren waarop stond: “Murcia Wereldkampioen 2019”. Ik dacht bij mezelf hoe hebben zij dit in godsnaam zo snel voor elkaar gekregen!? Wat blijkt, de senioren hadden dit shirt al laten maken voor het geval dat er iemand wereldkampioen zou worden! Nou, ik weet niet waar jullie allemaal aan denken als jullie naar een toernooi gaan, maar ik ben blij als ik mijn tandenborstel niet vergeet.. Jo Franssen, Horst Meisters, Piet Senden, Frank Kuhtreiber, Tonny van Eenbergen, Jan de Mol en Luvic Slegers, Dank je wel voor dit prachtige gebaar, jullie zijn fantastische mensen!