Het was woensdagavond 3 juli dat ik mijn tegenstanders zag voor de kwalificatie. Een loodzware kwalificatie met toppers als Harms, Kelovic, Marks, Da Silva etc. Van vorige World Cups meegenomen dat er zich maar 40% kwalificeerde voor de eliminatiefase, schoot de onzekerheid en paniek al direct toe. Mijn discipline, mijn specialiteit, maar hoe goed ben ik nu eigenlijk in vergelijking met alle andere wereldtoppers. Dat is wat vooral door mijn hoofd ging. Woensdag wel nog zelfvertrouwen proberen op te doen door tegen andere jonge topspelers te enkelen zoals Vojtech Holub en Marc Stoffel. Dit ging allemaal vrij aardig, alleen met het blokken tegen de pull-shot van Vojtech van achteruit had ik problemen. Dus maar eens aan Vojtech gevraagd hoe hij het het moeilijkste vind om te scoren als hij dat systeem schiet. Deze defensie heeft een cruciale rol gespeeld in het verdere verloop van het toernooi.
Donderdagochtend starten met de kwalificatie. Van de eerste 5 wedstrijden had ik 4 ijzersterke tegenstanders. Ik moest dus vanaf het begin af aan volledig gefocust zijn. En dat was ik, want van de eerste vijf won ik er direct 4. Heerlijke start van de dag. Daarna volgde nog 3 andere wedstrijden waar ik er ook 2 van wist te winnen. 6 van de 8 wedstrijden in de kwalificatie dus gewonnen. Twee verliespartijen; een partij tegen een Fransman Kelovic op Bonzini en een onnodige verliespartij tegen Alkharraz uit Koeweit waren de enige twee tegenslagen. Zelfvertrouwen zat inmiddels redelijk goed, ik stond goed te spelen en ik werd rustiger en rustiger. Als 31e gekwalificeerd voor de eliminatie, geen vrijlot dus in de eerste ronde.
Bij de laatste 128 de wedstrijd tegen een Roemeen, Eugen Dumitrescu met als thuiskast Bonzini. Ik had geen idee wie hij was, maar tegen mijzelf zei ik:”Niet onderschatten en zorgen dat je goed begint”. Eerste set was op Bonzini, ging direct heel goed. Ik wist direct te breken met 5-2 op de Bonzini om die vervolgens te verzilveren op de Leonhart door daar ook te winnen met 5-3. Ook de derde set op Bonzini wist ik te winnen. Resultaat een overtuigende 3-0 overwinning in de eerste ronde. Op naar de laatste 64.
Bij de laatste 64 stond Ruben Heinrich van Duitsland al te wachten nadat hij de eerste ronde een vrijlot had. Ruben Heinrich, een van de beste Duitse spelers aller tijden. Soortgelijke speelstijl als ikzelf, ik wist direct dat dit een hele zware partij ging worden. Een wedstrijd wel die volledig gespeeld ging worden op Leonhart. Eerste set ging ik super van start en wist ik direct te winnen met ik geloof 5-4. Het ging hard tegen hard, een waanzinnig niveau. Beide maakten wel wat foutjes en die werden ook direct afgestraft. Tweede set verloor ik vrij ruim met ik geloof 5-2. 1-1 in sets dus. In de derde set herpakte ik mijzelf weer en deze wist ik met vrij ruime cijfers te winnen. 2-1 voor in sets en de druk lag bij Heinrich. Een topspeler als hij is, kan hij daar uiteraard goed mee omgaan. Hij wist er dan ook vrij overtuigend 2-2 van te maken in sets. Een vijfde en beslissende set kwam er aan. Ik startte slecht, kwam met 4-2 achter in deze set. Ruben kreeg op 4-2 DRIE matchballs om mij uit te schakelen. Twee duwballen wist ik eruit te pakken en één bal ging binnenkant paal eruit. Ik kwam met de schrik vrij en een eigen doelpunt van Heinrich zorgde voor een 4-4 stand. Op dat moment wist ik dat het hem pijn deed; eerst 3 matchballs missen en vervolgens een eigen doelpunt maken! NU moest ik toeslaan en dat deed ik. Mijn niveau ging een tandje bij en ik zorgde voor een 6-4 eindstand in deze set. Door het oog van de naald gekropen en een topspeler uitgeschakeld. 3-2 overwinning en een plekje bij de laatste 32.
Bij de laatste 32 stond Ladislav Krepela te wachten uit Tsjechië met als thuiskast Roberto. Roberto Sport tot dan toe had ik daar nog niet op gespeeld. Ladislav Krepela, huidig wereldkampioen enkel op de Roberto Sport, had de ronde ervoor de Duitser Bai uitgeschakeld, ook geen gemakkelijke loting dus. Start was meteen niet al te best, ik kreeg een oorwassing op de Roberto met 5-0. Dit deed pijn, en ik was lichtelijk uit het veld geslagen. Gelukkig stond Team NL ernaast te kijken die mij direct wisten op te peppen en zeiden; “Nu komt jouw set Twan maak je geen zorgen!” Deze set op Leonhart wist ik hierdoor overtuigend terug te winnen met 5-2. 1-1 in sets. Ik wist dat ik meer druk moest gaan zetten op zijn set op Roberto en dat deed ik. Helaas verloor ik deze set met 5-4, maar het gaf zelfvertrouwen voor een mogelijke vijfde set. En het werd ook een vijfde set, want ik won mijn set op Leonhart met 5-3. 2-2 in sets, beslissende set dus. Ik begon deze vijfde set wel uiterst scherp en dit wist ik ook vast te houden, 5-2 wist ik deze set te winnen. 3-2 overwinning tegen Krepela en inmiddels al bij de laatste 16!
Bij de laatste 16 speelde ik tegen Cornelius Kniepert uit Duitsland. Een speler die zich razendsnel ontwikkeld en echt bij de top van Duitsland hoort door meerdere malen een P4P toernooi te winnen. Geen makkelijke klus, maar mijn vertrouwen in deze wedstrijd was hoog. Wederom een wedstrijd op alleen Leonhart wat ook gunstig was voor mij. Eerste set ging ik super van start, zowel verdedigend als aanvallend sterk wat resulteerde in 5-2 winst. Hij kwam echter ijzersterk terug door overtuigend de tweede set te winnen met 5-2. 1-1 in sets en ik moest een tandje bij doen. Dit deed ik ook door weer een set met 5-2 te winnen. 2-1 in sets en nog geen spannende set gespeeld. Dit leek ook weer niet het geval in de vierde set, want deze kwam ik met 4-1 achter. Niks te verliezen probeerde ik bal voor bal de set nog spannend te maken. Dit lukte ook en ik kwam helemaal terug tot 4-4. Meteen wist ik; dit doet pijn als je Kniepert bent. De druk was hoog en hij moest de bal doorspelen wat hem niet goed meer lukte die set. Ik nam dus een time-out om ervoor te zorgen dat hij erover moest gaan nadenken en het hem misschien nog meer pijn ging doen. Dit lukte perfect, ik blok de bal en maak er 5-4 van, een geweldige comeback van 4-1 achter naar 5-4 setwinst en dus ook matchwinst. 3-1 overwinning en een plekje in de kwartfinale!
Kwartfinale tegen de Canadees Mario Iannuzzi met als thuiskast Tornado. Ik had twee dagen ervoor al samen met Amber tegen hem de Mixed Doubles gespeeld en gewonnen. Ik wist dus dat ik goede papieren had tegen hem áls ik zelf rustig wist te blijven. Ik won de tos en mocht dus beginnen op de Leonhart. Vanaf het begin af aan wist ik dat ik direct de druk bij hem moest gaan leggen. Dat deed ik ook, want ik wist de eerste set op Leonhart te winnen met 5-3. 1-0 in sets en een stapje dichterbij de halve finale. De set op Tornado ging vervolgens heel erg gelijk op. Op 4-4 kreeg ik de bal op de twee stang en deed ik mijn favoriete schot van achter met links om de set van hem te breken. Deze ging perfect en ik stond 2-0 voor in de kwartfinale. Ik hoefde alleen nog maar mijn eigen set te houden op de Leonhart en dan had ik een plekje in de halve finale en dus sowieso al een podiumplaats. Dit zorgde voor een enorme gretigheid in mij en dit was te zien in de derde set. Binnen no time stond ik met 4-1 voor en was ik nog maar één doelpunt verwijderd van de halve finale. Het werd vervolgens iets slordiger en hij kwam terug tot 4-3, maar het mocht niet baten ik won de set met 5-3 en stond in de halve finale van de Men Singles!
Halve finale en sowieso al een bronzen medaille, al een enorme prestatie en de tevredenheid heerste al. Alles wat nog komen ging was bonus voor mij, echter was ik natuurlijk wel hongerig om door te gaan en mijn tegenstander moet nog maar eens 3 sets van mij weten te winnen. Dat was mijn gedachte richting de halve finale tegen een absolute titelfavoriet Ryan Moore uit Amerika met uiteraard als thuiskast de Tornado. Een speler waar ik al jaren enorm veel bewondering voor heb. Tornado was voor mij prima, want ik had in de kwartfinale hier ook al goed op gespeeld. Ik weet nog dat ik vooraf aan de wedstrijd tegen Ryan zei: “Take it easy on me okay?”, in de hoop dat hij iets rustiger aan zou doen en mij iets zal onderschatten. Waarop hij antwoordde met: “Dont worry buddy, I know you..”. Klote dacht ik toen, onderschatting zit er dus niet in. Ik moest dus rustig blijven en ik moest ervoor zorgen dat ik mijn niveau ging halen. Ik won de tos en ik koos ervoor om te beginnen op de Leonhart. Hij antwoorden met: “That would have been my choise aswell..” om mij te laten denken dat ik de verkeerde keus had gemaakt. Gefocust en hongerig ging ik van start, 5-2 overwinning op Leonhart. Op naar de Tornado, naar de kast waar hij meervoudig wereldkampioen op is. Alles wat ik moest doen is druk zetten, laten zien dat je niet kansloos bent op de Tornado. Dit deed ik ook door vooral mijn verdediging. Daardoor wist ik het verlies op Tornado te beperken op 5-3. 1-1 in sets en terug naar mijn kast de Leonhart. Deze set kon hij de druk er ook op zetten mede door twee fantastische doelpunten van achteruit. Toch wist ik de set uit het vuur te slepen en met 5-4 te winnen. 2-1 in sets voor en slechts een set verwijderd van de finale. Wederom de taak om druk te zetten op de Tornado. Verdedigend zat het goed alleen aanvallend was het nog te zwak dus ik besloot om te schakelen van mijn normale stijl PinShot, naar een eenvoudigere stijl op Tornado de SnakeShot. Dit ging mij ook beter af en ik kon nog meer druk zetten op de set. Ik kreeg dan ook op 4-4 een matchbal op de drie. Ik nam een time-out om tot rust te komen en na te denken welk schot ik het beste kon gaan schieten. Ik koos helaas verkeerd want hij pakte de bal geweldig en hij wist er 5-4 van te maken. 2-2 in sets dus en een pijnlijk moment voor mij. Op dat moment had ik al een kans gehad om het af te maken, maar ik wist ook dat ik nog niet verloren was en dat ik heel veel druk kon zetten op de Tornado wat mij kon helpen in de beslissende vijfde set. Deze vijfde set wist ik dan ook 3 van de 4 ballen op Tornado van Ryan af te pakken wat resulteerde in een 5-3 overwinning in de laatste set. 3-2 overwinning tegen Ryan Moore in een halve finale van het wereldkampioenschap en een plek in de finale, absoluut ongelofelijk!
DE FINALE VAN HET WERELDKAMPIOENSCHAP! ONGELOFELIJK BIZAR! De finale die ik moest spelen tegen de Robert Atha uit Engeland, op Collignon na degene die op de meeste verschillende tafels wereldtitels heeft behaald en ook al een multi-table wereldtitel in de Men Doubles op zijn naam heeft staan. Een multi-table specialist die als thuiskast Garlando heeft wat misschien wel mijn minste kast is van de vijf verschillende tafels. Een finale wat een echte finale bleek te worden met enorm veel klungelgoalen. Ik won de tos en ik koos ervoor te starten op de Leonhart om direct de druk op te voeren. Dit ging perfect, eerste set speelde ik super en wist ik te winnen met 5-2. 1-0 voor in sets en op naar de Garlando. Ik kon aardig mee doen op de Garlando maar Atha was te sterk en wist mij te verslaan met 5-3. 1-1 in sets en terug naar de Leonhart. Alle geluksgoden stonden aan mijn zijde wat resulteerde in 4 klungelgoalen deze set waardoor ik de set kon winnen met 5-2. 2-1 in sets en een set verwijderd van de wereldtitel. De vierde set op Garlando was kansloos, Atha won overtuigend met 5-1. 2-2 in sets en een beslissende vijfde set ging uitmaken wie de nieuwe wereldkampioen Men Singles ging worden. De vijfde set begon ik sterk door meteen een 2-0 voorsprong te pakken. Deze voorsprong kon ik vasthouden. Op 4-3 kreeg ik de bal op de twee, op dat moment wist ik dat als ik geen fouten meer maak dat ik wereldkampioen zou worden in de Men Singles. Ik speelde door van de twee naar de vijf, vervolgens van de vijf naar de drie en de eerste matchbal die ik kreeg wist ik te benutten wat resulteerde in misschien wel het mooiste moment uit mijn leven. Een ongelofelijke ontlading van ongeloof en emoties. WERELDKAMPIOEN MANNEN ENKEL OP DE WORLD CUP IN MURCIA 2019!
Wat een ontlading tijdens het scoren van het laatste doelpunt! Enorm veel mensen in Murcia stonden op om te schreeuwen en te juichen, kippenvel! Niet alleen in Murcia werd gejuicht, ook het thuisfront kon de wedstrijd via Kozoom fantastisch volgen. Dit heeft geleid tot een explosie van emotie bij iedereen die mij het beste toewenst, geweldig om terug te zien!
Mijn telefoon stond dus ook roodgloeiend na afloop van de wereldtitel. Een overweldigende vloed aan felicitaties van overal uit de wereld, GEWELDIG. Van een bellende oma die niet kon geloven wat er gebeurd was tot een gillende Tilly die mij enthousiast vraagt: “Twannieeeeeee! Wat heb je gedaan!?”
Alle berichten op Facebook, WhatsApp en Messenger zijn overweldigend om te lezen, ik zal deze berichten in de toekomst nog heel vaak terug lezen om nogmaals te genieten van al jullie steun! DANKJULLIEWEL ALLEMAAL!
ITSF WORLD CUP MURCIA 2019 